در پناه حضور سبز تو ، طوفان غم ، مرا جا می گذارد .
در کنارت ژرفای آرامش را احساس میکنم
و بی تو سیل بی رحم تنهایی مجالم نمی دهد
پلکهای مرطوب مرا باور کن ، ا ین باران ن یست که م یبارد ،
صدا ی خسته ی من است که از چشمانم
بیرون میریزند